Автор: Петер Слотердајк

 

Двајца современи мислители ја одредуваат философската диску-сија во Германија надвор од академската философија која кај ни-кого повеќе не буди интерес: Јирген Хабермас и Петер Слотердајк. И двајцата се потомци на Критичката теорија на таканаречената „Франкфуртска школа”. И додека Хабермас со многу труд и во духот на Кант ги измачува своите читатели со научнички стил, илустрирајќи дека разумот, како што сметаат Адорно и Хоркхајмер во Дијалектиката на просветителството има нешто терорис-тичко, најновите публикации на Слотердајк секогаш со нетрпение се очекуваат и можат да се читаат со задоволство кое е така измешано, како што може да биде само авантуристичкото мислење. Од Хорк-хајмер и Маркузе, Блок и Бенјамин, Хајдегер и Мерло-Понти, Леви Строс и Де Сосир, Дерида и Фуко, Рајнеш (Багван) и Лакан (и многу други и други егзотичари) тој ни меша коктели кои секогаш го осве-жуваат читателот и најчесто и најтврдото го прават течно, така што читателот добива желба за сопствено философирање. Секој знае дека жестоките коктели можат да бидат опасни, но тоа е мимеза на живото. Фала му на бога, ниту германска, ниту чисто европска, туку ед-на светската философија која преку рецепцијата и трансформацијата на француската рецепција и толкувањето на Ниче, одново ја стимулира современо-диијгностичката и општествено-аналитичката философија во Германија, во земјата во која стерилноста на службената философија на ординариусите води кон тоа, дека од неодамна сите ние, Германци-те, сме папа. проф.

д-р Петер Рау