Автор: Роберт Алаѓозовски

 

Да се истражува македонскиот филм, односно на-ционалната кинематографија која има мошне скром-на годишна филмска продукција, значи страшно да се ограничи корпусот дела врз кои ќе се истражуваат филмските специфики. Но, Алаѓозовски тоа одлично го прави воспоставувајќи рамнотежа меѓу теорискиот и аналитичкиот поттекст, од една страна, и анализира-ните дела, помеѓу македонската филмска продукција и странските автори; во книгата, така, станува збор и за Дејвид Линч, Ларс фон Триер, Спајк Ли, за роуд муви жанрот, за тематиката на серискиот убиец и сл. Зборувајќи за македонските филмови во деведесет-тите авторот најмногу ги анализира одликите на екс-плицитно постмодернистичките филмови: „Збогум на дваесеттиот век”, „Маклабас”, „Светло Сиво”, „Пра-шина” и „Пред дождот”, но ги разгледува и оние фил-мови кои не можат во целост да се одредат како пост-модернистички: „Среќна Нова 49”, „Тетовирање”, „Џипси Меџик” и „Ангели на отпад”.